โดย ภญ.ธนูทิพย์ กรรณสูต - ศิษย์เก่าเภสัชมหิดลรุ่นที่ 11
1077 Views |
จำได้ว่าปอง (รศ.ดร.ภญ.จุฬาภรณ์ ลิมวัฒนานนท์) ชวนไปพบท่านที่ห้อง ท่านต้อนรับลูกศิษย์อย่างเป็นกันเองเหมือนคนในครอบครัว และบอกว่าประตูห้องเปิดเสมอ ฟังวิสัยทัศน์ท่านแล้ว เป็นหลักการที่เกินกว่าเภสัชฯ หากเป็นหลักที่มั่นคงของระบบสุขภาพของชาติเราในอนาคต ทั้งบัญชียาหลัก ทั้งสมุนไพร และการเตรียมความพร้อมเมื่อเกิดภัยต่อชาติ ตอนนั้นคิดว่าท่านเหมาะสมกับการเป็นข้าราชการที่สุดที่นำความรู้ ความสามารถมาปรับใช้ให้กับประเทศตรงกับปณิธานของ ร.๕ เมื่อทำงานแล้วได้หวนคิดและเพิ่งเห็นความยากลำบากของท่านที่จัดให้พวกเราได้ฝึกงานได้หลายที่ทุกปิดเทอม เท่าที่เราอยากฝึก รวมถึงไป round ward (ฝรั่งเรียก ward rounds) เพิ่งรู้ถึงความยากลำบาก แต่ทำให้ลูกศิษย์สบาย เป็นการเปิดโอกาสให้ลองผิดลองถูกก่อนทำงานจริง ซึ่งที่อื่นไม่มีหรือมีไม่เท่าเรากับโอกาสดีเลิศแบบนี้ ผู้เป็นครูด้วยใจและมีความคิดกว้างไกลและลึกซึ้งเท่านั้น ที่จะอุทิศกายใจทำเพื่อลูกศิษย์รุ่นแล้วรุ่นเล่า.. และที่ไม่ลืมคือ ประโยคทองประโยคเดียวที่ทำให้ ลูกศิษย์คนนี้มุ่งทำงาน R&D ที่ใจรัก เลือกบริษัทที่มีหน่วยงาน R&D โดยไม่จำกัดว่า เป็นผลิตภัณฑ์ยาเท่านั้น From here we can go everywhere. จริงๆจะมีใครเล่าที่เปิดโลกทัศน์ หล่อหลอมความคิดให้กล้ายืนหยัดในสิ่งที่ตั้งมั่น อบรมสั่งสอนให้มีความรู้เป็นเครื่องมือสำหรับวิชาชีพและทำงานด้วยความบากบั่นไม่ย่อท้อ ตั้งหลักตั้งฐานได้... ขอน้อมเคารพครูผู้ให้อย่างสูง แด่อาจารย์ประดิษฐ์ หุตางกูร
ภญ.ธนูทิพย์ กรรณสูต
คนละประโยคจากรุ่น 3 “ภาพจำ...อาจารย์ประดิษฐ์” อาจารย์ยิ้มง่ายใจดีอาจารย์เป็นนักสู้นักพัฒนาไม่ย่อท้ออาจารย์มีคำกล่าว from here we can go everywhere นั้น เพราะอาจารย์มีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกลอาจ...
ท่องหนังสือ หลังห้อง อาจารย์ดิษฐ์ ให้หงุดหงิด ใกล้วันสอบ เพียงสองสามไม่ทันแน่ ได้แค่เช้า ชามเย็นชาม สุดจะปราม ตะโกนร้อง ก้องกำแพงคอยดูนะ ถ้ากูสอบ ผ่านพ้นไป กูจะไม...
ผมเข้ามาเรียนที่คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล โดยมิได้ตั้งใจ เป็นหนึ่งในคนที่ข้ามฟากมาเรียนด้วยจิตใจที่บอบช้ำและเสียใจที่ไม่ได้เรียนแพทย์ ในเดือนแรกของการเรียนปี 3 ผมแทบจะไม่เข้าเรียนเลยเพราะมัวแต่ไ...
|
HTML5 Bootstrap Font Awesome