รำลึกถึง อ.ประดิษฐ์ โดย เภสัชกร อนุทัศน์ หงส์ประภัศร

โดย เภสัชกร อนุทัศน์ หงส์ประภัศร - ศิษย์เก่าเภสัชมหิดลรุ่นที่ 12

971 Views

อา รอนวอนเทวษไหว้ คุณครู

จารย์ ไนไขขานดู ไป่สิ้น

ประ กอบกิจพึงรู้ ใหญ่ล้ำ น้อยฤา

ดิษฐ์ ฐานมั่นเมฆินทร์ สถิตด้าวแดนสวรรค์ฯ

นิ รันดร์ฝันเฟื่องฟุ้ง จรุงใจ ท่านเฮย

มิต เม้นซ่อนภายใน ใครรู้

หมาย ปั้นคณะใหม่ พญาไท เภสัชแฮ

ขวัญ ท่านมั่นหนึ่งภู ขุนเขาพระสุเมรุฯ

ศิษย์ เกณฑ์มาพร้อมสรรพ น้อมรับ ไว้นา

เภ ตรายาตำรับ แดนไกล

สัช คุณหนุนกำกับ จรรยา บรรณเฮย

นั้น ควรมีให้ ควบคู่กันไปฯ

จัก ใฝ่ใดสมปอง ตามจิต นานา

ต้อง เป็นเพื่อมิ่งมิตร เพื่อนมนุษย์

ก้าว ไปทั่วแผ่นดิน แผ่นฟ้า ไทเรา

ไกล แสนแดดสุด อย่าหยุดยั้งเลยฯ

ช่วย เผยแรงความคิด สรรพฤทธิ์ ยิ่งแฮ

ไทย เภสัชนฤมิต ปรากฏ

หล้า หลากโอสถ์สถิตย์ พิษร้าย หายสูญ

โลก เกื้อกูลกำหนด ว่าผลยาเราฯ

สว่าง เบาเขลาเฝ้าโทษ โขมด ผีฮา

โศก สลดขึ้งโกรธ เวรกรรม

ทุกข์ ขมตรมโกรธ ปลดเปลื้อง นาพ่อ

ไข้ ใจใครกระทำ ย้ำไว้เมตตาฯ

เป็น อาลักษณ์สลักให้ จำติดใจนา

หลัก แหลมเกมชีวิต ตริตรอง

เตือน สติเร่งสฤทธิ์ ลุแล้ว ฤาพ่อ

จิต ที่ขัดข้อง คล้องด้วยพุทธคุณฯ

อย่า มุ่นมั่นปั้นแต่ง รูปนอก เดียวแล

คิด แล้วเพียงเปลือกลอก ปลอกแท้

แต่ จะพ้นพูนพอก โลกธรรม กระหน่ำฤา

ตน ของตนนั้นแล้ พึ่งได้แห่งตนฯ

แต่ คนใช่หินผา ฤาโยก ไป่ไหว

หน แล้วเล่าเฝ้าโบก โอนอ่อน

ทาง เดินเพลินสุขโลกย์ หลงใหล ลืมฤา

ไกล ก้าวจากกาลก่อน ถดถอยแรงใจฯ

อ่อน ไฟให้เติมเชื้อ คุไว้ นะเฮย

ล้า เหลือเบื่อเพียงใด อย่าท้อ

วัน หน้าเคลื่อนมาใหม่ ทดรอบ วงวาร

ใด ล้วนอนิจจังหนอ เช่นนี้ชั่วกัลป์ฯ

กราบ กรรณกอบหมอบแทบ บาทบงส์ ท่านนา

ไหว้ คุณคุรุดำรง คงมั่น

ท่าน วางวิถีตามประสงค์ ตรงแนว ไฉนฤา

ดู แล้วนึกกระหวัด จัดร้อยเรียงตนฯ

จัก ดลจิตเต็มตื้น เริงรื่น ขึ้นนา

ชู เชิดดุจดังพืช รับฝน

ชีพ ซบเพราะขมขื่น กลับฟื้น นาพ่อ

ชื่น ได้ด้วยกมล เปี่ยมล้นพลังฯ

ใคร ยังอาจขึ้นเปรียบ เทียมทัน ได้ฤา

อื่น ใดคิดสรร มาสู้

เช่น ท่าน ณ สรวงสวรรค์ ผ่านลับ นั้นเฮย

ครู ประดิษฐ์ หุตางกูร ครูผู้ยืนยงฯ

สู้ ตรงคงคุณธรรม เพียงหนึ่ง แท้แล

งาน ครุ่นคิดคนึง เช้าค่ำ

จน วารสุดท้ายถึง กรำงาน นะเฮย

ตาย แต่ตัวคว่ำ ชื่อลั่นบรรลือฯ

พึง ถือเป็นแบบอย่าง ข้างกาย เถิดพ่อ

หมาย มั่นเพียงสบาย ใฝ่สนุก

คิด ไปว่างเปล่าดาย ใช่สุข แท้ฤา

ดู แล้วรีบลุก ปลุกตนตื่นพลันฯ

อย่า หลั่นลั่นกลองรบ กังวาน นานไกล

รู้ รอบจิตประสาน ก่อเกื้อ

ลืม ทุกข์ผ่านพบพาน เบาร่อย ฝอยนา

คุณ ครูจักคุ้มเอื้อ พ่อพ้นผองภัยฯ

บทร้อยกรองแบบกลอนเปล่า (free verse) มีกระทู้นำหน้าแถว

ร้อยกรองโดย เภสัชกร อนุทัศน์ หงส์ประภัศร ศิษย์รุ่น ๑๒

๗/๒/๒๙

บทความอื่นๆ จากศิษย์เก่า

ทุกคนในภาพนี้ยิ้มอย่างมีความสุข-สนุกสนาน เมื่อมองภาพนี้แล้วทำให้ต้องยิ้มตาม ความประทับใจของภาพนี้ คือ อาจารย์ประดิษฐ์ ที่เราไม่ค่อยได้เห็นอิริยาบถแบบนี้ในคณะฯ ทำให้หวนรำลึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น ก...

ศิษย์เก่า รุ่นที่ 2

ในวาระครบหนึ่งร้อยปีชาตกาลของอาจารย์ประดิษฐ์ในปี ๒๕๖๕ ศิษย์ขอรำลึกถึงพระคุณอาจารย์ผู้ก่อตั้งคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล และสร้างคุณูปการอย่างสูงให้กับคณะและวิชาชีพเภสัชกรรมมากมาย ในเชิงบริหาร...

รุ่นที่ 6

เมื่อมาเรียนเภสัช อ.ประดิษฐ์ พร่ำสอนเกี่ยวกับวิชาชีพเภสัชกรรม และใฝ่ฝันให้ลูกศิษย์จบไปเป็นเภสัชกรร้านยา เพื่อช่วยประชาชนได้ใช้ยาอย่างปลอดภัย ทำให้ผมตั้งใจไปเป็นเภสัชกรประจำร้านยาของที่บ้าน ซึ่งเป็นร้า...

ภก.สมเฮง นรเศรษฐีกุล รุ่นที่ 2

ศิษย์เก่ารำลึก

บอกเล่าประสบการณ์ผ่านประสบการณ์ตรงของศิษย์เก่าเภสัชมหิดล

บทความอื่นๆ จากศิษย์เก่า

การใช้และการจัดการคุกกี้