อยากทราบว่า ยาไหน กิน กับสมุนไพรไหน ไม่ได้ เพราะอะไรครับ Drug interaction

คำตอบ

ปัจจุบันมีการศึกษาเกี่ยวกับปฏิกิริยาระหว่างยากับสมุนไพรที่อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้ใช้ได้ โดยส่วนมากพบว่าการยับยั้งหรือเหนี่ยวนำการทำงานของเอนไซม์กลุ่ม cytochrome P450 (CYP) เป็นกลไกหลักที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาระหว่างสมุนไพรกับยา ตัวอย่างการศึกษาของปฏิกิริยาระหว่างสมุนไพรกับยาในปัจจุบัน เช่น St. Jonh’s wort (Hypericum perforatum) เหนี่ยวนำการทำงานของเอนไซม์ CYP3A4 และ P-glycoprotein (ตัวขนส่งยาที่ทำหน้าที่ขับยาออกจากเซลล์ เพื่อไม่ให้เข้าสู่ร่างกาย) จึงมีผลลดระดับยาต่างๆ ในกระแสเลือด เช่น amitriptyline, midazolam, cyclosporine, theophylline, warfarin จนอาจรบกวนผลการรักษา เช่นเดียวกันกับกระเทียม (Garlic; Allium sativum) เหนี่ยวนำการทำงานของเอนไซม์ CYP 3A4 และ P-glycoprotein ได้เช่นเดียวกัน มีผลลดระดับยา saquinavir และ ritonavir เป็นต้น ส่วนสารสกัดจากใบแปะก๊วย (Ginkgo; Ginkgo biloba) มีฤทธิ์ลดการเกาะกลุ่มของเกล็ดเลือด อาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดเลือดออกในร่างกายได้หากใช้ร่วมกับ warfarin หรือ aspirin ข้อมูลนี้เป็นเพียงการยกตัวอย่างการเกิดปฏิกิริยาระหว่างยากับสมุนไพรเพียงบางส่วนเท่านั้น ยังมีปฏิกิริยาระหว่างยากับสมุนไพรอื่นๆ อีกเป็นจำนวนมาก ดังนั้นหากรับประทานสมุนไพรใดอยู่ก่อนแล้ว ควรแจ้งแพทย์หรือเภสัชกรให้ทราบด้วยหากต้องมีการใช้ยาอื่น Keywords: cytochrome P450, St. Jonh’s wort, Hypericum perforatum, amitriptyline, midazolam, cyclosporine, garlic, Allium sativum, CYP 3A4, P-glycoprotein, saquinavir, ritonavir, ginkgo, Ginkgo biloba, warfarin, aspirin, herb drug interaction, ปฏิกิริยาระหว่างสมุนไพรกับยา, กระเทียม, แปะก๊วย

Reference:
1. Hu Z, Yang X, Ho PC, Chan SY, Heng PW, Chan E, et al. Herb-drug interactions: a literature review. Drugs 2005;65:1239-82.
2. Gardiner P, Phillips R, Shaughnessy AF. Herbal and dietary supplement–drug interactions in patients with chronic illnesses. Am Fam Physician 2008;77:73–8.
3. Rosenblatt M, Mindel J. Spontaneous hyphema associated with ingestion of Ginkgo biloba extract. N Engl J Med 1997;336:1108 [Abstract].
4. Tassaneeyakul W, Dumrongsakunchai W, Tassaneeyakul W. Herb and drug interaction. Srinagarind Med J 2008;23:223-8.

Keywords:
-