Angiotensin-Receptor Blockers in Heart Failure: What Difference Does a Dose Make?

จากการศึกษาชนิด double-blind ชื่อ HEAAL ที่ได้รับการสนับสนุนจากบริษัทผู้ผลิตยา ทำการศึกษาในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลว NYHA class II–IV โดยมี LV ejection fractions 40% และไม่สามารถทนต่อยา ACE inhibitor ได้ จำนวน 3,846 ราย ซึ่งผู้ป่วยแต่ละรายจะได้รับการสุ่มให้ได้รับยา losartan 150 mg หรือ 50 mg วันละครั้ง ทุกวัน โดยผู้ป่วยเกือบทั้งหมดได้รับยารักษาตามมาตรฐานการรักษาโรคหัวใจล้มเหลวอยู่แล้ว ได้แก่ diuretics (76%), beta-blockers (72%) และ aldosterone blockers (38%) ณ วันที่เข้าร่วมการศึกษา

การติดตามผลที่เวลา 4.7 ปี พบว่า กลุ่มที่ได้รับยา losartan ขนาดที่สูงกว่ามีอัตราของ primary composite outcome ของการเสียชีวิต หรือการเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลจากภาวะหัวใจล้มเหลว ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ได้รับยา losartan ในขนาดที่ต่ำกว่า (43% vs. 46%; P=0.027) โดย composite outcome ของการเสียชีวิต หรือการเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลจากภาวะหัวใจล้มเหลวเกิดขึ้นในผู้ป่วยที่ได้รับยา losartan ขนาดสูง คือ 54% และในกลุ่มที่ได้รับยา losartan ในขนาดต่ำ คือ 57% อัตราการหยุดยาระหว่างที่ทำการติดตามผล คือ 28% และ 27% สำหรับกลุ่มที่ได้รับยา losartan ในขนาดสูงและขนาดต่ำตามลำดับ เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์จากการใช้ยาได้แก่ hyperkalemia, hypotension และ renal impairment จะพบได้บ่อยกว่าในกลุ่มที่ได้รับยา losartan ในขนาดสูง

จากผลการศึกษาแสดงให้เห็นถึงประโยชน์ในการรักษาผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลว ของยา losartan ขนาด 150 mg ที่มากกว่าขนาด 50 mg แต่อย่างไรก็ดีประโยชน์ที่ได้เพิ่มมาก็ต้องแลกกับการเพิ่มขึ้นของเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ดังนั้นการปรับเพิ่มขนาดยาเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพสูงสุดแม้จะอาศัยข้อมูลสนับสนุนจากการศึกษาที่ดีที่สุดก็ตาม ผู้ทำการรักษาก็ยังจำเป็นที่จะต้องคำนึงความปลอดภัยและความทนได้ต่อยาของผู้ป่วยร่วมด้วยเสมอ