คำไว้อาลัย

อาจารย์ดิษฐ์คะ อาจารย์ เป็นแบบอย่าง ที่ยอดเยี่ยมสำหรับเภสัชกรทุกคน มีความรู้ อดทน ขยันหมั่นเพียร ทำงานด้วยใจรัก รักและทุ่มเทให้สถาบัน ไม่โอ้อวด และอื่นๆอีกมากมาย ที่ไม่มีใครสักกี่คนที่จะทำตามได้

หนูรู้จักอาจารย์ ครั้งแรกจากการเรียนวิชา Pharmacy Orientation ที่อาจารย์ มาสอนให้ที่คณะเภสัชฯ จุฬาฯ สำหรับหนูเป็นวิชาที่ขอโทษค่ะ เรียนตอนบ่าย หนูและเพื่อนคำนับอาจารย์เป็นประจำ แต่แปลกจริงทำไมยังจำอะไรหลายอย่างที่อาจารย์สอน และวิธีการสอนของอาจารย์ ได้มาจนถึงเวลานี้

ต่อมาหนูจบโท มาสมัครเป็นอาจารย์ที่เภสัชฯ มหิดล วันสัมภาษณ์ มี อาจารย์ดิษฐ์ อาจารย์ฉวี อาจารย์เฉลา คุณเกษม รวมพลกันนั่งเคร่งขรึมมาสัมภาษณ์ แม้จะดูใจดี แต่หนูออกจะตื่นเต้นอยู่มาก และเพิ่งหายจากโรคไข้เลือดออก คำถามเป็นการพูดคุยกันสบายๆ เหมือนคุยกับญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ การสอบผ่านไปด้วยดี เวลาผ่านไปได้เข้ามาเป็นอาจารย์ (ภาควิชาจุลชีววิทยา) ทำงานตามหน้าที่ที่ถนัด อาจารย์กลุ่มเราที่เป็นรุ่นพี่ เพื่อน รุ่นน้อง ก็รวมพลที่สนิทกัน ความชอบเหมือนๆกัน ทำกิจกรรมทั้งในและนอกคณะร่วมกัน แม้การทำงานของพวกเราจะไม่โดดเด่น แต่ก็ได้รับความเอ็นดูและมีน้ำใจเมตตาจากอาจารย์อาวุโสทุกๆท่านในคณะ ชีวิตการทำงานมีความสุขดี หลายอย่างเราทำตามอาจารย์ดิษฐ์ไม่ได้ ดังเช่น มาทำงานเช้าจอดรถที่ประจำแต่เช้า กลับเย็นๆหรือค่ำๆเสมอ ทานข้าวผัดง่ายๆที่โรงอาหารเป็นประจำ ไม่เห็นอาจารย์ทำกิจกรรมพิเศษนอกคณะกับเพื่อนๆแบบพวกเรา อาจารย์ไม่เคยเรียกพวกเราไปอบรมเลย ปล่อยให้อิสระ ทำงานวิชาการที่เหมาะสมตามความรู้ของแต่ละคน แต่พวกเราก็เป็นอาจารย์ที่ว่าง่าย ทำงานทุกอย่างตามที่ได้รับมอบหมาย แม้เราจะต้องทำงานที่เราอาจเห็นต่างบ้าง เราต้องเตรียมข้อสอบตามระบบที่รอบคอบสุดยอด และงานอื่นๆ ตามแนวทางของอาจารย์อาวุโสในคณะ แต่พวกเราก็ทำด้วยความเต็มใจ เคารพรักอาจารย์ทุกท่านที่มอบหมายงานให้ทำ และสนุกกับงานที่ทำ

สิ่งที่ประทับใจอย่างมากต่ออาจารย์ดิษฐ์ ก็คือการที่ได้มีโอกาสพบอาจารย์ ที่มหาวิทยาลัยที่เรียนในต่างประเทศตอนลาเรียนที่เยอรมนี หนูไม่ทราบว่าอาจารย์มายุโรป อาจารย์จึงไม่ได้รับข้อมูลที่พักเบอร์ติดต่อใดๆจากหนู แต่ด้วยความปรารถนาดีของอาจารย์ที่มีต่อศิษย์และฐานะลูกน้อง อาจารย์สามารถติดต่อไปพบหนูได้ คาดว่าอาจได้ข้อมูลที่อยู่จาก อาจารย์เฉลาที่กรุณาส่ง ส.ค.ส. สูตรอาหารมาให้ตอนปีใหม่ทุกๆปี ซึ่งสมัยนั้นการติดต่อในหอพักที่เยอรมนีตอนหนูไปเรียนปีแรกจะยากมาก แต่อาจารย์สามารถทำได้ หนูจึงได้มีโอกาสพบและคุยกับอาจารย์และเพื่อนของอาจารย์ที่เดินทางมาด้วยกัน ที่สถานศึกษาในวันที่จำได้ว่ามีแดดและฟ้าสดใส ซึ่งหนูไม่เคยมีโอกาสเช่นนี้ในกรุงเทพฯเลยค่ะ อาจารย์ได้ทำหน้าที่ฝากฝังหนูโดยพบพูดคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาของหนู หนูยังคงจำได้ประทับใจและชื่นชมอาจารย์จนทุกวันนี้ ที่กรุณาระลึกถึงศิษย์มาให้กำลังใจผู้ที่อยู่ห่างไกลบ้าน หนูไม่มีโอกาสได้เห็นหรือเก็บรูปที่อาจารย์ถ่ายกันในวันนั้น แต่ยังคงจดจำได้ไม่มีวันลืม

รูปที่แนบมาด้วยในคำระลึกถึงนี้ เป็นรูปที่หนูชอบมาก เป็นรูปที่อาจารย์ดิษฐ์ ถ่ายร่วมกับอาจารย์และข้าราชการหลายๆท่านในคณะ เป็นวันรับปริญญาของนักศึกษา หนูไม่ได้อยู่ในรูปนั้น แต่บรรยากาศนี้ดูแล้วสดชื่นที่เห็นรอยยิ้มของทุกท่าน สัมผัสถึงความสง่างามอบอุ่นและกลมเกลียวของบุคลากรของคณะเรา เป็นความสุขความทรงจำระลึกถึงทุกท่าน รูปที่หนูได้มีโอกาสถ่ายกับอาจารย์ กลับมีเพียงรูปหนึ่งที่ไปค้นเจอ คือรูปในงานฉลองการรับปริญญาตรีเภสัชศาสตร์ของบัณฑิตใหม่ จัดโดยเภสัชกรรมสมาคม ที่สมัยก่อนนั้นจะใส่ชุดราตรียาว สีขาว จัดดินเนอร์ฉลองให้กันใหญ่โต มีเพียงรูปนี้เท่านั้นค่ะ แต่ก็ปลื้มมากแล้วค่ะ

อาจารย์มีผลงานในชีวิตมากมาย ซึ่งผู้ที่ใกล้ชิดอาจารย์หลายๆท่านจะทราบดี และจากประวัติชีวิตผลงานของอาจารย์เป็นที่ประจักษ์สำหรับทุกคน สำหรับหนู อาจารย์เป็นทั้งครูผู้สอน หัวหน้างาน  แบบอย่างข้าราชการที่สมถะ เรียบง่าย เป็นสัญลักษณ์ที่ดีงามของพวกเราเภสัชกร ในทุกๆด้านที่หนูรู้จักค่ะ มีบทกลอนที่มีผู้ที่ได้ประพันธ์ไว้ว่า

แม้ร่างจะจากไปนานแสนนานเท่าไร แต่คุณูปการที่อาจารย์ได้ทำไว้ให้กับวิชาชีพ และส่งมอบให้เราเภสัชกรทั้งหลาย ยังคงอยู่ และจะอยู่ตลอดไป...

ด้วยความเคารพรักจากศิษย์