ความคงตัวทางกายภาพและเคมีของเอ็มยูไพรอกซิแคมอีมัลชั่นเจล |
| โดย: เชิดชิด รัตนานนท์,ณรงค์ฤทธิ์ ทิพย์จักษุรัตน์ ปีการศึกษา: 2539 กลุ่มที่: 37 อาจารย์ที่ปรึกษา: สมบูรณ์ เจตลีลา , พวงแก้ว ลัคนทินพร , ฤดี เสาวคนธ์ ภาควิชา: ภาควิชาเภสัชอุตสาหกรรม Keyword: , |
| บทคัดย่อ: ศึกษาความคงตัวของไพร็อกซิแคมจากอิมัลชั่นเจล 2 ตำรับ โดยตำรับ 1 มีสารละลายร่วมคือ น้ำ และ propylene glycol เท่ากับ 78% และ 8% โดยน้ำหนักตามลำดับ ตำรับ 2 มีสารละลายร่วมคือ น้ำ, propylene glycol และ isopropanol เท่ากับ 70%, 8% และ 8% โดยน้ำหนักตามลำดับ นำไปทดสอบความคงตัว ที่อุณหภูมิ 30 ํ, 45 ํ, 55 ํ และ 65 ํC การวิเคราะห์ไพร็อกซิแคมที่คงเหลือในอิมัลชั่นเจล ใช้ high performance liquid chromatography และ C-18 column โดยมี acetonitrile : methanol : water : acetic acid ( 20 : 15 : 65 : 5 ) เป็น mobile phase จากผลการทดลองพบว่า ตำรับ 1 มีแนวโน้มที่จะให้อัตราการเสื่อมสลายของไพร็อกซิแคม เป็นไปตามปฏิกิริยาอันดับศูนย์หรืออันดับหนึ่งมากกว่าตำรับ 2 ในทุกๆ อุณหภูมิ และเมื่อหาความสัมพันธ์ระหว่าง natural logarithm ของอัตราการเสื่อมสลาย กับส่วนกลับของอุณหภูมิ พบว่า ตำรับ 1 และตำรับ 2 ให้ความสัมพันธ์ แบบ Arrhenius relationship ที่ใกล้เคียงกัน โดย R-square ของตำรับ 1 และตำรับ 2 เท่ากับ 0.9771 และ 0.9706 ตามลำดับ และให้ค่า activation energy เท่ากับ 3.59 และ 4.81 k cal/mole ตามลำดับ เมื่อนำตำรับ 1 และตำรับ 2 ที่เก็บไว้ที่อุณหภูมิ 30 ํC เป็นเวลา 4 เดือนมาทดสอบความคงตัวทางดัานกายภาพ โดยวิธี Freeze-Thaw Cycling Method พบว่าทั้งตำรับ 1 และตำรับ 2 ไม่เกิดการแยกชั้น แสดงว่า ทั้งตำรับ 1 และตำรับ 2 มีความคงตัวทางกายภาพดี |
| abstract: The chemical stabilities of 2 different formulations of 0.50 % piroxicam (PRX) emulsion gel were investigated at storage temperatures of 30 ํ,45 ํ, 55 ํ, 65 ํC. The co-solvents used in formulation 1 ( Rx 1 ) were water and propylene glycol (78 : 8 %w/w ), whereas other used in Rx 2 were water, propylene glycol, and isopropanol (70 : 8 : 8 %w/w ). Remaining amounts of PRX as percentage of label claim were assayed by the high performance liquid chromatographic method. Results of multiple regression for the stability data showed that Rx 1 trended to possess higher zero- or first-order rates of degradation of PRX at various temperatures with higher coefficients of correlation than Rx 2 did. This might be due to the higher content of water in Rx1 that contributed higher rates of hydrolysis. Furthermore, results of linear regression for Arrhenius’s plots showed that the activation energies of Rx 1 and Rx 2 were 3.59 and 4.81 k cal/mole, respectively, with similar coefficients of determination ( R2 ) of around 0.97 . The physical stabilities of Rx1 and Rx 2 at the storaging temperature of 30 ํC were studied by the freeze-thaw cycling method. It was found that Rx 1 and Rx 2 possessed good physical stabilities. |
| . |