Isotretinoin and Inflammatory Bowel Disease Revisited

Crockett และคณะ ทำการประเมินความสัมพันธ์ระหว่างการใช้ยา isotretinoin และการเกิด inflammatory bowel disease (IBD) โดยใช้รูปแบบการศึกษาเป็น case-control study ซึ่งผู้วิจัยอาศัยข้อมูลจาก U.S. database ในการเปรียบเทียบผู้ป่วยที่ใช้ยา isotretinoin ที่มีอาการของ IBD (case) ทั้งหมด 8,189 ราย กับกลุ่มควบคุม (control) 21,832 ราย โดยจับคู่ตามอายุ เพศ และภูมิลำเนา ซึ่งระยะเวลาในประเมินผลก่อนที่จะทำการวินิจฉัย IBD คือ 12 เดือน



ผู้ป่วยทั้งหมดที่มีอาการของ IBD แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม คือ ผู้ป่วย Crohn disease (CD) 3,664 ราย, ผู้ป่วย ulcerative colitis (UC) 4,428 ราย และผู้ป่วย IBD ที่ไม่สามารถจัดกลุ่มได้อีก 97 ราย โดยมีผู้ป่วยทั้งสิ้น 60 รายที่ได้รับยา isotretinoin แบ่งเป็นกลุ่ม case 24 ราย และกลุ่ม control 36 ราย



จากการประเมินพบว่าการใช้ยา isotretinoin มีความสัมพันธ์กับการเกิด UC อย่างเด่นชัด (odds ratio, 4.36) แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับการเกิด CD แต่อย่างใด นอกจากนี้การใช้ยา isotretinoin ในขนาดที่สูงขึ้น และระยะเวลานานขึ้นเป็นการเพิ่มความเสี่ยงการเกิด UC ด้วยเช่นกัน และเมื่อผู้วิจัยขยายระยะเวลาในการประเมินออกไป (จาก12 เดือน เป็น 24 เดือน) พบว่าความสัมพันธ์ระหว่างการใช้ยา isotretinoin และการเกิด UC นั้นลดลง แต่ยังคงมีนัยสำคัญทางสถิติอยู่



ผลจากการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าการรักษาด้วยยา isotretinoin เป็นเวลา 12 เดือนจะเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิด UC ได้อย่างมีนัยสำคัญ แต่ไม่เพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิด CD ดังนั้นบุคลากรทางการแพทย์ควรเตือนผู้ป่วยเกี่ยวกับความเสี่ยงเหล่านี้แม้ว่าจะมีโอกาสเกิดขึ้นได้น้อยก็ตาม นอกจากนี้หากมีความผิดปกติเกี่ยวกับลำไส้เกิดขึ้นบุคลากรทางการแพทย์ควรพิจารณาหยุดการรักษาด้วยยา isotretinoin ไปจนกว่าผู้ป่วยจะได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านทางเดินอาหารว่าสามารถใช้ยาต่อไปได้